Yağmur Yağar Taş Üstüne
Merhaba, ( Fon Müziği : ♡ ) Lavanta çayımı yudumlarken, maneviyat defterime göz atıyorum. Evet, benim bir maneviyat defterim var. Manevi, manaya dair olan demekmiş. Yani aslında bu hayat, kendimiz, düsüncelerimiz, hafızamızdakiler.. "Gerçek anlamda içinde yaşadığımız dünyadır manevi alan." Ben'i ben yapan şeyler iç içe geçmiş gibi. Adım , beni çağırmak için verilen bir işaret; ama o sadece bir kabuk. İşim , topluma nasıl katkı sunduğum ama bazen sadece bir rol. Hobilerim , zevklerim, beni anlatır ama benim tamamım değil gibi. Anılarım , duygularım, seçimlerim, travmalarım, hayallerim—hepsi "ben"e dokunur ama "ben" yine de bunların toplamından fazlası gibi. Belki de “ben”, sadece sabit bir şey değil de, zamanla örülen bir hikâye. Tatmin: dinme, sakinleşme, huzur demekmiş. Seni eksik hissettirmeyen şeyler. Peşinden koştuğun şeyler, seni tamamlasın diye. (Bak geldi yine tamamlanma isteği). Benimle örtüşüyor dediğimiz seyler. Kalktım sandalyemden, ca...
